BİR BAŞKASI

 


Kendi yazdıklarımı bir başkası yazmış gibi davranayım. Yeter ki sözlerim yüreklerinize salınsın. Çünkü bilseniz, ne sınırsız bir kaynaktan kopup taşıyorum.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İÇ BUĞU

Resim
  İÇ BUĞU                  Kimseyi bunaltmamak için içime attıklarımı yazıyor gibiyim. Hep derler ya, içine atmak iyi değil, diye. Yazdığın zaman çöpünü ortaya dökmüş oluyorsun. Almak isteyen alıyor, işime yarar bir şey var mı, diye bakıyor ve gidiyor. Özgürlük var burada. Sen de kimseye kendini beğendirmeye çalışmıyorsun, sadece kendini ortaya koyuyorsun. Yeteneğin olsun ya da olmasın, kendinden bir beklentin olmadığında yazmak terapidir. Aslında kendine ulaşamayacağın kadar yüksek hedefler koymadığında yaptığın birçok şey seni rahatlatabilir. Profesyonel olarak yapmadığımız her şey bize rahatlık verir. Çünkü hepimizin bir uzmanlık alanı var ve oraya yüklediğimiz beklentilerin, hissettiğimiz gerginliğin nefes almaya ihtiyacı var.                  Şöyle bir fark ettim de gerçekten en yakınlarıma bile çok az içimi döküyorum. Gerçekte ne kadar hassas olduğum ortaya çıkarsa beğenilmeyeceğime inanmışım. Aslında böyle düşünen çok insan olduğunun da farkındayım. Bastırdığımız, saklamaya çalı
Devamı

GEÇMİŞTEN GELEN MEKTUP

Resim
  GEÇMİŞTEN GELEN MEKTUP      Sene 2072. Dünya büyük bir bozgundan kurtulmuş ve bereketli bir yaşama kavuşmuş. Yaşanan iklimsel krizlerin neticesinde insanlar yok olmaktan kurtulmak için birbirine kenetlenmek zorunda kalmış. Savaşlara ara verilmiş. Herkes o kadar huzurlu ve mutlu ki hiç kimse bir daha o kıtlık ve acıyla dolu günlere geri dönmek istemiyor. Artık teknoloji doğanın kaynaklarını geri kazanmak için kullanılıyor. Tabii ki hiçbir şey ilk yaratıldığında olduğu kadar taze ve bol değil ama olsun. Büyük bir kurtuluşun sevincini yaşıyoruz. Doğamızı ne kadar korursak o kadar yaşam bulacağımızı anladık sonunda ama atalarımızın geçmişini merak etmiyor değilim. Nasıl döndüler bu kötü gidişattan? İyiliğin ve güzelliğin yolunu nasıl buldular? Toplumsal bir hareket ve mecburi bir dayanışma gibi görülse de toplumu oluşturan bireylerin hikayesini merak ediyorum. Bir taş yerinden oynamadan diğerleri hareket etmez çünkü biliyorum. Ekolojik balkonumda oturup sakız aromalı kahvemi yudumlarke
Devamı

İNSANLIĞIN HİKAYESİ

    Kalbime girip çıkan sözler duyduğumda konuşuyor gözlerim. Ve kirpiklerim nasıl korumaya çalışıyor içimden geçenleri... Korumasın da ne yapsın? Hayat devam ediyor. Bir saniye bile dönüp arkasına bakmıyor bir sonraki saniye arkasından gelecek mi, diye. Sistemin devam edeceğinden emin saniyeler. Onlar birbirine güvenmeyi bizden iyi biliyor. Birleştiklerinde bir bütün olacaklarını bilerek ilerliyorlar. Dakikalar, saatler, günler ve daha neler neler... Bütünleşmek onlara acı verme zken biz ne yapıyoruz? Aynı doğanın yasalarına sahip değil miyiz? Neden öteki, beriki, kaf dağındaki? Her şeyin özünü görmek sadece akıl sahibi bizlere mi zor? Şimdi bir saat duracak olsaydı onunla bütünleşen her şey dururdu. Saliseler, günler, aylar, yıllar... Ama bizde öyle mi? Sen dursan ailen durur, yakınların durur. Bazen onlar bile durmaz. Yanında bir kişi ya vardır ya yoktur. Geçici olduğumuzu düşünmenin rehaveti olsaydı bari. O da değil. Bu kadarız işte küçük dünyamızda. Büyüme eylemini hiç
Devamı