ruhsal derinlik

      İki resim bazen tek bir hikayeyi anlatır ve birbirinden kopuk görünen her şeyin gizli bir bağlantısı vardır. Belki keşfedilmemiştir, belki de bulunduğu yerden daha köhne bir yere atılmıştır ama oradadır. Yok edemezsin, çizip boyadığın bir resmi silemeyeceğin gibi...        İşte Kani Kaya'nın Kurtuluş Rum Okulu'nda sergilediği resimler de bana bir hikayeyi çağrıştırıyor. Birbirine çok benzeyen bir kadın ve bir adam... Aynı dileklerde buluşmuş, aynı dilden akmış, aynı ruhta kavuşmuş ama farklı yerlerden yaralanmış bir kadın ve bir adam... Kadın boyun eğerek tuttuğu kadehe sahip çıkıyor ama kadeh onun değil. Çünkü boyun eğmezse tutamayacak o kadehi, omzuna uzanan bir el bulamayacak. Her şey kadını kendisi için teşvik eden adamın yüreğine bağlanmış. Bizim diyebilecekken benle dolmuş kadeh. Kadın adamın beninde bir yer bularak tükenmeyen bir şaraptan içebileceklerine inanmış ama kadeh, nedenini bilmediği bir huzursuzlukla dolmaya başlamış. Git gide acılaşan bu şarabın tadıyla,