DİRİLDİK
Sana sesleniyorum. Şimdi senin içine giriyorum. Ruhunun derinliklerini kendimden tanıyorum. Birbirimizden habersiz büyük yol kat ettik. İtiraf ediyorum. Şimdi yalnızlığımızı huzurla yaşama zamanı. Çünkü içimizi sıkanlardan kurtulduk. Biliyoruz sevgisizliğin nasıl kan emici olduğunu... Bana ayna tuttular. Ben onu kırmak istedim önceleri. Kırmadım merak etme, yüzleştim. Sen ne yaptın, bilmiyorum. Kabul ettin mi olanları? Farklı yerlerde çok uzak olduğumuzu sandın hep. Sonra o mesafeler büyüdü içinde. Umudunu kaybeder gibi oldun. Ben senin umudunu kaybettiğin yerdeydim. Ama ne yüzünü gördüm ne de sesini duydum. Sense beni aklına bile getiremezdin. Ben de adres bilmiyordum zaten. Nereden bilebilirdim yolumun senin bir üst sokağından geçtiğini? Nihayetinde aynı caddeye çıkacağız. Rahatla diye söylüyorum. Yolumuzu şaşırmıştık, durduk. Acı çekmiştik, kendimize merhem olduk. Birer kahve yaptık kendimize; sen orada, ben burada yudumladık düşlerimizi. Tatlı bir söz duymak istedin, geceni